Już krótkotrwałe poczucie samotności oznacza problemy zdrowotne

Długoterminowe konsekwencje zdrowotne samotności i niewystarczających kontaktów społecznych przekładają się na zwiększone o 29 proc. ryzyko chorób serca, o 32 proc. zwiększone prawdopodobieństwo udaru i o 50 proc. nasilone ryzyko rozwoju demencji u osób starszych. Osoby, które często czują się samotne, są również bardziej narażone na depresję i inne problemy związane ze zdrowiem psychicznym w porównaniu z ludźmi, którzy rzadko lub nigdy nie czują się osamotnieni.

Teraz odkryto, że samotność może prowadzić do negatywnych objawów zdrowotnych nawet u ludzi, którzy na ogół nie identyfikują się jako samotni lub zwykle nie doświadczają samotności. Osoby, które mają doświadczenie przejściowego poczucia samotności lub charakteryzują się dużą zmiennością w poczuciu osamotnienia, częściej doznają codziennych problemów zdrowotnych związanych z samotnością, w tym ogólnego zmęczenia, bólów głowy i nudności.

Na Penn State uwzględniono dane ponad 1,5 tys. ludzi w wieku 35-65 lat, koncentrując się na nasileniu i długości trwania samotności. Z uczestnikami przeprowadzano wywiady, w których oceniano ich codzienny poziom stresu i nastrój przez osiem kolejnych dni. Respondentów poproszono o opisanie wszelkich stresujących i/lub pozytywnych sytuacji, z jakimi mieli do czynienia oraz ich uczuć każdego dnia, w tym, czy czuli się samotni i jak często. Badani podawali również informację o doświadczanych objawach fizycznych, w tym o ogólnym zmęczeniu lub bólu głowy. Taka serię wywiadów przeprowadzono dwukrotnie w odstępie 10 lat.

Na podstawie tych danych odkryto, że kiedy uczestnicy badania byli mniej samotni oraz w dni, w których samotność była niższa niż średnia, rzadziej doświadczali problemów ze zdrowiem fizycznym. Podobnie dotyczyło to osób o mniejszych „skokach" w poczuciu osamotnienia.

- Te odkrycia sugerują, że codzienna dynamika samotności może mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia skutków zdrowotnych takiego doświadczenia. Zwiększenie poczucia więzi społecznej nawet na jeden dzień może skutkować mniejszą liczbą objawów zdrowotnych tego dnia. Dbałość o codzienne więzi stanowi wykonalne i dające nadzieję działanie dla osób zmagających się z pewnym poziomem samotności - mówi dr David Almeida, współautor badań.

Wiele badań koncentruje się na tym, że samotność dotyczy stanu zero-jedynkowego: albo się jest samotnym, albo nie. Jednak z naszych wywiadów wiemy, że tak nie jest. Niektóre dni są gorsze od innych - mówi Dakota Witzel, współautorka badań. - Jeśli zrozumiemy różnice w codziennym poczuciu samotności, będziemy lepiej wiedzieli, jak wpływa ona na nasze codzienne i długoterminowe zdrowie - dodaje.